Thomas Renfield (Peter MacNicol) to radca prawny z Londynu. Obowiązki kazały mu udać się do Transylwanii, ma tam spotkać się ze swoim klientem. Nie najlepiej znosi podróż, od stanu transylwańskich dróg dostaje mdłości. Chętny do pomocy współpasażer zobowiązuje się do poproszenia woźnicy, aby zwolnił. Zamiast tego, widząc zachodzące słońce, każe zrobić coś przeciwnego, przyspieszyć jazdę. Woźnica, również zauważa kryjące się powoli za horyzontem słońce, bez chwili wahania, ale z lekką paniką w oczach przyspiesza. Udaje się, tuż przed zachodem wóz dociera do pewnej mieściny. Zmaltretowany ostrą jazdą Renfield może odetchnąć z ulgą.

Podłapać dobrą fuchę zawsze jest dobrze. Rejs z Rumunii do Anglii z ładunkiem 24 skrzyń nie wydaje się taki zły, szczególnie kiedy zleceniodawca obiecał pokaźną premię za terminową dostawę. Termin jest osiągalny, więc dodatkowe pieniądze są pewne. Wystarczy tylko zrekrutować kilku brakujących załogantów, załadować rzeczone skrzynie i wypłynąć w rejs. To będą łatwe i szybkie pieniądze.

Frank Cotton (Sean Chapman) na suku kupuje tajemnicze pudełko. Wychodząc, nie słyszy tego, co mówi sprzedawca, że pudełko należało do niego, od zawsze. Frank musi wiedzieć, cóż to jest, bez zwłoki więc przystępuje do tajemniczego ceremoniału. Jest ciemno, są ustawione świece, on sam jest półnagi. Kiedy otworzy tajemniczą skrzyneczkę, dziwne haki zaczynają ryć w jego ciele. Dom, w którym Frank przeprowadzał ceremonię, przypomina wysypisko śmieci, połączone z rzeźnią. Pełno tu krwi i kawałków ciał i to ludzkich. Przybyły z nie wiadomo skąd, nieoczekiwany gość (Doug Bradley) odnajduje kawałki ludzkiej twarzy z powbijanymi hakami, do których są przyczepione łańcuchy. Wygląda, że Frank jest w kawałkach. Sam gość ma dość specyficzny wygląd, wysoki, szczupły, łysy z nabijaną gwoździami głową. Szybko odnajduje pudełko i zamyka je. Po chwili, po rzeźni i dziwacznym gościu nie ma śladu. Dom jest pusty, zakurzony i pełen pajęczyn.

W 2008 roku, po 40 dniach intensywnych opadów Londyn został potopiony. Duża część miasta zastała całkowicie zalana. Powód jest oczywisty – ocieplenie klimatu. Ludzie musieli się przystosować do odmiennych warunków bytowania. Nie stali się lepsi, to byłoby zbyt bajkowe. Przestępczość, jak i inne negatywne zachowania nadal są obecne. Policja nadal ma co robić, tylko może ich metody się zmieniły. Czasami trzeba używać bardziej brutalnych metod perswazji. I więcej się pływa łodziami, niż jeździ policyjnymi samochodami.

Bohater (Rutger Hauer) to typ wolnego ducha, nie dla niego jest praca w korporacji, sklepie, czy urzędzie. Wygląda na człowieka wolnego duchem – wybrał życie włóczęgi. Jazda w pustych wagonach pociągów towarowych, spokojne, niespieszne życie, bez zbytniego zamartwiania się o przyszłość. Owszem ciężko jest tak żyć, brak stałego źródła dochodu może doskwierać, nie zawsze ktoś da mu kilka drobniaków. Być może inaczej będzie w Hope Town, do którego w końcu dociera.

Na granicy meksykańsko-amerykańskiej, w Arizonie, urząd imigracyjny, chce aresztować grupę ciężko uzbrojonych żołnierzy USA. Nie patyczkują się z żołnierzami. Wojsko sprzedaje swoją broń kartelowi. Spotkanie przerywa przyjazd kartelu. Ci reagują jeszcze bardziej nerwowo, nie cierpią krytyki pod swoim adresem, dowódcę wojska, który ośmielił się mieć jakieś pretensje do nich, zabijają. Chwilę później taki sam los spotyka pozostałych żołnierzy. Być może to byłby koniec dla agentów urzędu imigracyjnego, gdyby nie to, przybywa kawaleria. Powietrzna.

Meksyk. Agenci Federalni to nie męczennicy. Są na tropie kolejnej uprowadzonej dziewczyny. Jeden z nich zastanawia się, czemu jest taka wyjątkowa. Odpowiedź nie jest trudna – ma zaznawać przeciwko Rojelio Torrezowi (Steven Seagal), więc pewne „zaopiekował” się nią i zapewnił „bezpieczeństwo”. Drugi z agentów stwierdza – „jeżeli nie my, to kto ma ją odnaleźć”. Ich szefowi to się nie podoba, mieli się nie wychylać i zostawić Torreza w spokoju. Wygląda na to, że ta dwójka nie jest skorumpowana i pewnie to ostatni uczciwi agencji w wydziale. Rozkaz powrotu ignorują. Kierujący samochodem Macheta (Danny Trejo), nie ma zamiaru czekać, nawet na wsparcie. Ich przeciwnicy są ciężko uzbrojeni, karabiny maszynowe, to podstawa ich wyposażenia.

Gdzieś w Teksasie. Dwoje bandytów - braci Gecko – ucieka po skoku na bank w Abiline. Są bardzo niebezpieczni, podczas napadu zabili 4 rangerów, 3 policjantów, jednego cywila. Mają kasjerkę jako zakładniczkę. Chcą przedostać się do Meksyku. Chwilowo jednak zatrzymują się na stacji benzynowej. Tam młodszemu z nich Richardowi (Quentin Tarantino), puszczają nerwy i wywiązuje się strzelanina. Do ich ofiar dołączają dwie kolejne. Sam Richard zostaje ranny w dłoń. Z zakładniczką w bagażniku złoczyńcy kontynuują ucieczkę.