Hercules Poirot (Kenneth Branagh) brał udział w walkach w czasie Wielkiej Wojny. Kapitan jego oddziału dostał rozkaz, aby zdobyć most nad Izerą, w Belgi. Wiedział, że będzie to krwawa jatka, że straci mnóstwo ludzi. Chciał użyć gazów bojowych. Poirot miał jednak pewien inny pomysł, nie czekać, atakować natychmiast. Uznał, że w ciągu 6-8 minut zmieni się wiatr. Zaobserwował zachowanie ptaków. Był bardzo pewien swojej obserwacji i planu. Tak pewien, że przekonał dowódcę i atak ruszył. Miał rację, atak się powiódł. Od dowódcy usłyszał, że jest zbyt bystry jak na rolnika. Niestety chwilę później kapitan uruchomił minę i zginął. Poirot został ranny, wybuch oszpecił mu twarz. Miał też poczucie winy z powodu kapitana. Narzeczona poradziła mu, aby zapuścił wąsy. Zaczął więc je nosić, przypominały te, które miał poległy kapitan.

Phantom ponownie atakuje. Jego celem jest upragniony przez niego najsłynniejszy klejnot – Różowa Pantera. Ten znajduje się w pilnie i dobrze strzeżonym muzeum w Lugashu. W zasadzie to znajdował. Pomimo nowoczesnych i bardzo dobrych zabezpieczeń, strażników, klejnot pewnej nocy znika. Pewną pomoc mógł wykazać przewodnik, dokładnie wyjaśniając, jak działają zabezpieczenia, grupie turystów. Teraz jednak, zamiast klejnotu, zostaje tylko rękawiczka z monogramem „P”.

Zdarza się, że duży kamień szlachetny ma skazę. Nawet brylant. Jeden z nich w głębi ma widoczne przebarwienie, przypominające zwierzę, panterę. Kamień od skazy i jej barwy nosi nazwę Różowej Pantery. Razem z kolią to idealny dar od maharadży, dla jego córki.

Wartościowe rzeczy przeciągają złoczyńców. Jeden z nich kradnie w Rzymie klejnoty. Jest to tajemniczy Pahntom. Jest on na tyle bezczelny, że w każdym z okradzionych przez siebie miejsc zostawia „wizytówkę” – białą rękawiczkę z monogramem „P”.

Gangi są coraz bardziej bezczelne, nie przepuszczają nikomu. Nawet gazeciarz nie może czuć się bezpieczny – nie chciał zapłacić haraczu, to przestępcy połamali mu ręce, a gazety trafiły do błota. Równie nieciekawy los spotkał właściciela salonu pucybutów. To jednak nic w porównaniu do tych, którzy nie chcą, lub nie mogą spłacić swoich długów, ci giną. Dla gangów nie jest ważne nawet to, że dłużniczką była matka czworga dzieci. Policja jest bezradna. Jednak pytanie, czy nie znajdzie się nikt, kto może stawić czoła przestępczości okalającej miasto, jest retoryczne. Oczywiście, że ktoś taki będzie, to w końcu film. :-)

Więzienie w USA nie rozpieszcza, to dobrze. Nie ma tu siedzenia na tyłku i oglądania telewizji. Trzeba pracować i to ciężko. Konserwacja torowiska linii kolejowych to nie jest łatwe ani lekkie zadanie. Pogoda, pył, zwykle prace te odbywają się gdzieś z dala od cywilizacji, na odludziu, są też wszechobecni strażnicy ze strzelbami. W jednej z takich grup uwagę strażnika przykuwa jeden z osadzonych, Albert (James Remar). Zbyt często przypatruje się okolicy, a w szczególności drodze, jak by na coś czekał. Po chwili pojawia się dość zdezelowany samochód, który podjeżdża, jak gdyby nic do grupy. Jego kierowca po chwili rozmowy wdaje się w bójkę z tym samym mężczyzną, który się tak ciekawie rozglądał. Bójka była tylko wymówką, sposobem na przekazanie ciekawskiemu broni. Walczący zaczynają strzelać do strażników, po czym uciekają.

Detektyw Somerset (Morgan Freeman) ma nowego współpracownika Millsa (Brad Pitt). Przeniósł się on na ten komisariat na własne życzenie. Starszy z oficerów zastanawia się dlaczego, to nie jest miła i sympatyczna okolica, jest miejscami wręcz obskurna. Odpowiedź, że z tego samego powodu, dla którego Somerset postanowił się zwolnić, nie zadowala porucznika. Świeżo utworzona para detektywów nie przypada sobie do gustu. Będą jednak musieli wytrzymać z sobą siedem dni.

Po zakończeniu II Wojny Światowej żołnierze wracają do domu. Jest wśród nich Frank Harris (Brad Pitt). Oczekuje na niego matka, żony, ani nawet narzeczonej jeszcze się nie doczekał. Mieszkają oni gdzieś na terenach agrarnych, z dala od wielkomiejskiej cywilizacji. Frank z wojny przywiózł nowa „zabawkę” - wspaniałego stalowego rumaka – motor. Zabiera na pierwszą jazdę swoją mamę. Niestety, pomimo bezpiecznej, odpowiedzialnej jazdy mają wypadek – różne inne świry też korzystają z dróg. W wypadku ginie mama Franka, a on sam… znika.