JB (Jack Black) to outsider, nie jest religijny tak jak reszta jego rodziny. Ma swoje marzenie, chce zostać najlepszym na świecie rockandrollowcem. Napisał świetny kawałek, ale rodzina nie akceptuje jego wizji świata. Według nich rock'n'roll to muzyka z piekła rodem. Jack dostaje przepowiednie, aby móc robić to, co kocha, będzie musiał opuścić dom i udać się do Hollywood. Stworzy tam sojusz i najlepszy zespół na świecie. Nie będzie to łatwa droga, będzie musiał stawić czoła swoim demonom.

Anatewka to mała wioska, gdzieś w Rosji, dość szczególna. Jej mieszkańcy lubią grać na skrzypcach. I nie byłoby to aż tak dziwne, gdyby nie to, że robią to na… dachach. Nie chcą opuścić wioski, to ich dom. Natomiast to, że grają na skrzypcach w tak niecodziennych miejscach, spowodowane jest tradycją, a jak dobrze wiadomo, tradycja jest ważna. I rządzi wszystkim. Skąd się wzięła tradycja grania na skrzypcach? Tego nie wiedzą nawet najstarsi mieszkańcy. Jest tradycją i musi być kultywowana.

W pewnej nadmorskiej miejscowości trwa festyn w tylu pirackim. Atrakcji jest co niemiara, a jedna z nich cieszy się wielką popularnością – można zobaczyć, jak żyją piraci. Na pokład okrętu „pirackiego” wchodzi młoda dziewczyna. Krótkie włosy, okulary, w ręku nieodłączny boombox. Wygląda jak typowa szara myszka. Na pokładzie próbuje ją poderwać jeden z odtwórców – widać, że wpadli sobie w oczy. Co ciekawe podryw się udaje, tylko że zabiera ze sobą grupę „przyjaciółek.” Niestety „koleżanki” Mabel (Kristy McNichol) nie chcą jej i odpływają jej przed nosem. Dziewoja ma w sobie ikrę i wyrusza w pogoń za jachtem malutką żaglówką. Wypada jednak za burtę, a jej łódź odpływa. Ma tyle szczęścia, że trafia na jakiś brzeg. Tam nieprzytomnej dziewczynie śni się oryginalny sen.

W Operze Populaire trwa wyprzedaż. Opera od dawna nie działa, a trzeba coś zrobić z majątkiem. Sprzedawane są stroje, rekwizyty i inne rzeczy, które mogą być pamiątką dla niektórych osób. Wśród licytujących jest wicehrabia Raoul de Chagny (Patrick Wilson), starszy pan poruszający się na wózku inwalidzkim. Zwraca on uwagę i vice versa, na Panią Giry (Miranda Richardson). Wygląda to tak, jakby ich drogi kiedyś się już zeszły. Wicehrabiemu udaje się kupić przedmiot, po który przybył. Kolejnym licytowanym przedmiotem jest rozbity żyrandol, związany z dziwną historią osoby zwanej jako Upior Opery. To ten sam żyrandol, który spowodował słynną katastrofę.

Od wydarzeń opisanych w „Morcie” minęło 17 lat. Ysabell i Mortimer wzięli ślub i doczekali się dziecka, córki Susan. Wychowują ją w duchu racjonalizmu – nie ma Wiedźmikołaja, nie ma Wróżek Zębuszek i innych postaci z folkloru. Z (przybranym) dziadkiem Susan – Ysabell jest adoptowana – nie utrzymują kontaktów. Może nie dlatego, że jest złym dziadkiem i nie lubi dzieci. Wprost przeciwnie, ludzie go bardzo interesują i stara się dogłębnie poznać co nimi w życiu kieruje. Winna jest funkcja którą wykonuje – dziadkiem Susan jest Śmierć.

Na początku lat 80, z więzienia stanowego w Jolit w Stanie Ilinoii zostaje zwolniony warunkowo Jake Blues (John Belush). Odsiedział trzy z pięciu lat za napad rabunkowy. Przed bramą czeka na niego jego brat Elwood (Dan Aykroyd). Jakowi nie podoba się to że przyjechał po niego pochodzącym z demobilu samochodem… policyjnym. Po krótkiej demonstracji możliwości nowego Bluesmobile zmienia jednak zdanie. Chłopaki jadą odwiedzić sierociniec w którym się wychowali. Zakonnica (Kathleen Freeman) która go prowadzi ma złe wieści, albo zapłaci 5000 dolarów podatków w ciągu 11 dni, albo sierociniec zostanie zamknięty.

Mała stacja kolejowa, gdzieś na krańcu świata. Senną atmosferę przerywa wchodzący jegomość w długim płaszczu, wyglądający jak rewolwerowiec. Nie jest sam, przyprowadził z sobą kolegów. Jacy to dobrzy koledzy, że odprowadzają go na pociąg! Tylko dlaczego nie chcą kupić biletów? Czyżby chcieli pojechać na gapę!? Toż to istne łobuzy! Nie, wydają się jednak że na coś czekają… Jako że są na stacji kolejowej, można się domyślić że czekają na kogoś, kto przyjedzie pociągiem. Czyli jednak są to dobrzy koledzy, oczekujący na swojego dawno nie widzianego przyjaciela?

Cymbały. z instrumentów wielu mało mi znane, gdyż, może nie było mi dane słyszeć płynące z nich dźwięki, a zamiast modnej piosenki, wsłuchiwać się w ich muzykę. Krystyna Julia Folejewska.