W 2089 roku, na szkockiej wyspie Skye dr Charlie Holloway (Logan Marshall-Green), archeolog prowadzi badania. W jaskini odkrywa ślady ludzi datowane na 35 tysięcy lat. Są malunki, odciski dłoni i inne rysunki. Wśród nich jest jeden, na którym widać sylwetki oddające cześć innej, dużo większej postaci, oraz latające koła, jakby spodki, ufo… Co ciekawe dr Holloway nie jest tym zaskoczony, ba, nawet porównuje to z innym znaleziskiem. To jest dużo starsze. Pada od razu stwierdzenie, że postacie ukazane na malunku chcą, aby je odnaleźć.

Dawid (Michael Fassbender) jest wypytywany przez pewnego jegomościa (Guy Pearce). Pytania dotyczą tego, co widzi. Rozpoznaje każdy ze sprzętów w pomieszczeniu i tu nie chodzi o to, że na ścianie jest obraz, ale co to konkretnie jest i kto jest jego autorem. Bardziej pasowałoby to do miłośnika sztuki. Potrafi również grać na fortepianie. Podczas opisywania nader skromnego wyposażenia pokoju, pytający rzuca ni z gruchy, ni z pietruchy, że jest… jego ojcem. A nawet nikt nie zdążył stracić dłoni… Człowiek w bieli wydaje się nie przywiązywać do tego wagi, wykonuje kolejne polecenia. W dalszej rozmowie dowiaduje się, że jest doskonały i jest nie tyle synem, raczej tworem – to syntetyk, android. W końcu i Dawid zadaje pytanie – bardzo metafizyczne.