Le Djaz czyta pamiętnik. Nie taki pierwszy z brzegu pamiętnik dorastającej pannicy o jej problemach emocjonalnych w środowisku szkoły podstawowej. Ten pamiętnik należał do jego przyjaciela Akk Numiego. Sam przyjaciel nie wydaje mieć coś przeciwko temu. W zasadzie to nawet nie skomentował tego faktu. Akk Numi zaginął… Le Djaz czyta pamiętnik próbując tam znaleźć wskazówkę gdzie może przebywać jego przyjaciel.

Ludzkość sięgnęła gwiazd, tym razem w powieści Janusza Zajdla „Cała prawda o planecie Ksi”. Wśród pilotów statków kosmicznych jest elita – piloci pozaukładowi. Jak sama nazwa wskazuje opuszczają oni nasz układ gwiezdny i lecą, bardzo często w nieznane. Podróże są tak czasochłonne, że nie przeżyli by ich lecąc w klasyczny sposób, przebywają więc w anabiozie. Prowadzi to do ciekawych zjawisk. Przykładem jest Komandor Sloth bohater tej powieści, ma czterdzieści dwa lata, lecz urodził się sto pięćdziesiąt lat temu.

Młody inżynier Jan Kulozik ma za zadanie zmodernizować instalację destylacyjną w jednym z zakładów. O ile część pracy Jana – czyli inżynieria mikroobwodów nie stanowi dla niego problemów, to wyposażenie zakładów to inna bajka. Instalacja jest dość wiekowa i jak na taką przystała sprawia problemy. Sytuacji nie poprawiają pracownicy. Są niekompetentni, niedouczeni i leniwi. Nie wykonują należycie poleceń głównego inżyniera, co bardzo irytuje naszego bohatera.