Podróż przez bezdroża Ameryki Północnej może być wyzwaniem. Przede wszystkim są to pustkowia, dwa, brak jakiejkolwiek infrastruktury turystycznej, szczególnie jak akcja dzieje się w czasach odkrywania i kolonizacji zachodnich obszarów USA. Przez taką okolicę podróżuje Buster Scruggs (Tim Blake Nelson). Ewidentnie marzący o wodzie. Słychać, że jej potrzebuje, ponieważ podróż umila sobie śpiewem i grą na gitarze. Nie musi przejmować się prowadzeniem pojazdu, koń w końcu potrafi sam się prowadzić, taki autopilot, czy automatyczny kierowca tamtych czasów. Piosenka ma jeszcze jedną właściwość, poprawia humor Dana, czyli konia.

Czasy podboju Dzikiego Zachodu, bezkresne przestrzenie Stanów Zjednoczonych, olbrzymie stada bizonów i krów, kowbojów mknących na swych rączych rumakach w stronę zachodzącego słońca. Pojedynki rewolwerowe w każdym miasteczku. Czasy zuchwałych bandytów ograbiających banki i napadających na pociągi oraz walczących z przestępczością dzielnych szeryfów. Sami szeryfowie niekiedy są ludźmi z problemami, mającymi jakieś nałogi, głównie whiskey, często są po przejściach, zwykle są samotni, bez rodzin. Odważnych pionierów przemierzających dzikie prerie pełne nie zawsze przyjaznych Indian. Czasy, kiedy każdy wyjeżdżający na zachód mógł czuć się wolny, ale i zagrożony czekającymi tam niebezpieczeństwami. Jest też miejsce na kolej, o której mówi się, że zdobyła Dziki Zachód. Setki słabo opłacanych pracowników, którzy w znoju układali tory pod mające wkrótce mknąć stalowe rumaki.

Jack Crabb (Dustin Hoffman) to, prawdopodobnie, ostatni żyjący, pamiętający i biały człowiek, który uczestniczył w bitwie pod Little Bighorn. Przeprowadzający z nim wywiad reporter, jest jednak ciekawszy prymitywnego życia wśród Indian zamieszkujących Wielkie Równiny. „Bajki” o Custerze go nie interesują. Takie postępowanie i temat wywiadu nie podoba się Crabbowi. Lekko zirytowany Crabb zaczyna opowiadać, jaki naprawdę był George Armstrong Custer, oraz jacy naprawdę byli Indianie. 111 lat temu, kiedy Crabb miał 10 lat, jego rodzina jechała przez Wielkie Równiny. Została tam zaatakowana przez bandę dzikich Indian. Wszyscy zostali zabici lub uprowadzeni przez atakujących. Ostał się tylko Jack i jego siostra, Caroline. Na pobojowisko dociera Cień Który Przychodzi (Ruben Moreno), z plemienia Czejenów. Żegnające się już z życiem dzieciaki, trafiają wraz z nim do jego wioski.

Podczas wojny każdy sposób, aby zyskać przewagę, jest dobry. Wiedza o planach przeciwnika jest bezcenna. Nie inaczej było podczas Drugiej Wojny Światowej. Wywiad uwijał się jak w ukropie, pozyskując i interpretując dane ze zwiadu lotniczego, raportów tajnych agentów we wrogim państwie, czy łamiąc szyfry używane w komunikacji wroga. Wielkim sukcesem amerykanów było złamanie szyfrów używanych przez japońskie siły zbrojne – kod purpurowy i ich siły morskie – Kaigun Ango. Z drugiej strony trwały prace, aby wróg nie był w stanie złamać kodów. Amerykanie mieli jeszcze jedno zabezpieczenie, co jeżeli, pomimo ewentualnego złamania amerykańskich kodów, wróg i tak by nie byłby w stanie zrozumieć, o czym jest mowa w rozkazach? Jakby zakodować, zakodowaną wiadomość? Lub kiedy nie ma czasu na kodowanie i odkodowywanie treści wiadomości, ale potrzeba przesłać wiadomość, którą odczyta wyłącznie adresat?

W 1757 trwa wojna pomiędzy Anglią a Francją o dominację w Ameryce Północnej. Podczas wojennej zawieruchy toczy się normalne życie. Troje tubylców poluje na granicy, wzdłuż rzeki Hudson. Jeden z nich wyróżnia się, nie jest rdzennym Indianinem, to Sokole Oko (Daniel Day-Lewis). Łupem myśliwych pada okazały jeleń.

Roku Pańskiego 1607 na tereny obecnej Wirginii przybywają osadnicy. Lokalne plemię z zainteresowaniem i niepokojem obserwuje, płynące po rzece statki. Widać, że nigdy wcześniej nie spotkali się z takimi konstrukcjami. Dla kolonizatorów tereny wyglądają na obiecujące, są żyzne, zielone, pełne lasów. Okolica jest piękna, spokojna, wydaje się niezaludniona, nieomal jest jak rajska kraina. Rzeka jest pełna ryb i ostryg, można popłynąć w górę rzeki, morze jest niedaleko. Jest też dobrym miejscem na obronę. To idealne miejsca na osadę. Kapitan domyśla się, że są tu miejscowi, chce zadbać, aby ich nie urazić – w razie czego trzeba będzie z nimi handlować, ale i zabezpiecza ruchomości przed nimi.

Bret Maverick (Mel Gibson) za chwilę zatańczy na linie. Nie, Bret to nie linoskoczek – banda oprychów zamierza go powiesić. Bandyci nie wieszają go od razu, są na to za mili. Zostawiają go związanego, z szyją w stryczku, w upalnym słońcu. Tylko czekać, aż koniowi. na którym Bret siedzi się to znudzi i sobie pójdzie. Maverick zatańczy swój ostatni taniec. Na pożegnanie zostawiają mu prezent – grzechotnika. To NA PEWNO się koniowi nie spodoba.

W połowie XVIII wieku, na pograniczu Argentyny, Paragwaju i Brazylii jezuickie misje są schronieniem dla Indian przed grabieżami osadników. Mnisi ewangelizują okoliczne plemiona. Jednak nie zawsze ci co nosili słowo Boże, byli witani z radością, wielu z nich stało się męczennikami. Jednym z takich mnichów jest Gabriel (Jeremy Irons). Wysłał on poprzedniego misjonarza, jednego z tych, którego spotkała śmierć. Teraz on sam musi iść do Indian – tak każe mu jego sumienie.