Na pustkowie można przybyć, kiedy lubi się cieszę, lub samotność, albo kiedy ma się do załatwienia jakąś sprawę. Często są to sprawy, o których jak najmniej ludzi powinno wiedzieć. Nie tyle z powodów dyskrecji, tylko tego, że są one nielegalne. Do jednego z takich miejsc powoli przybywają, uczestniczy spotkania. Samo miejsce, gdyby nie dystrybutor paliwa i to, że środkiem transportu są motocykle, wygląda jak typowe miejsce z czasów podboju dzikiego zachodu, jest klimatyczne. Pomimo położenia na pustyni, jest to bar, połączony z niewielką stacją benzynową. Osobnik, który oczekiwał dwojga przyjezdnych, szybko przystępuje do rzeczy. Proponuje im robotę, płatną 50 (pewnie tysięcy) teraz, drugie tyle po robocie. Mają zlikwidować jednego człowieka. Celem jest Reggie Hammond (Eddie Murphy). Jest on im dobrze znany i nie żywią do niego przyjacielskich stosunków.

Więzienie w USA nie rozpieszcza, to dobrze. Nie ma tu siedzenia na tyłku i oglądania telewizji. Trzeba pracować i to ciężko. Konserwacja torowiska linii kolejowych to nie jest łatwe ani lekkie zadanie. Pogoda, pył, zwykle prace te odbywają się gdzieś z dala od cywilizacji, na odludziu, są też wszechobecni strażnicy ze strzelbami. W jednej z takich grup uwagę strażnika przykuwa jeden z osadzonych, Albert (James Remar). Zbyt często przypatruje się okolicy, a w szczególności drodze, jak by na coś czekał. Po chwili pojawia się dość zdezelowany samochód, który podjeżdża, jak gdyby nic do grupy. Jego kierowca po chwili rozmowy wdaje się w bójkę z tym samym mężczyzną, który się tak ciekawie rozglądał. Bójka była tylko wymówką, sposobem na przekazanie ciekawskiemu broni. Walczący zaczynają strzelać do strażników, po czym uciekają.

Detroit kilkanaście minut po pierwszej w nocy, Axel Foley (Eddie Murphy) pracuje. Wraz z grupę innych policjantów szykuje się do akcji. Odprawę przerywa przyjazd jego przełożonego – jest nie zadowolony, że Axel odwołał komandosów. Axel szybko i prosto przekonuje przełożonego, że ich nie potrzebuje (Axel gadka działa) – to złodzieje samochodów, mechanicy. Ci dobrze bawią się przy muzyce i pracują. Zabawę przerywa przyjazd zleceniodawcy. „Zamówił” on „pozyskanie” ciężarówki, a raczej jej zawartości. To co, w niej zobaczył, bardzo go ucieszyło. Do zapłaty jednak nie dochodzi. Ludzie zleceniodawcy zabijają wesołych mechaników. W tym momencie Axel rozpoczyna swą akcję.

Na sklep jubilerski w Beverly Hills zostaje przeprowadzony napad. Z napadających wyróżnia się szczególnie elegancko ubrana, kobieta (Brigitte Nielsen) w przeciwsłonecznych okularach, to ona dowodzi. Przestępcy przyjechali w luksusowej limuzynie. Druga część grupy przestępczej podjeżdża opancerzonym furgonem od tyłu. Przestępcy są zgrani, bardzo skuteczni, napad przebiega błyskawicznie. Salon wygląda jak po przejściu huraganu, ale złoczyńcy nie są brutalni, wystarczyło im zastraszenie obecnych w sklepie. Na sam koniec kobieta pozostawia kopertę z dużą literą „A” oraz różę.

W Detroit, w opuszczonych zakładach przemysłowych stoi ciężarówka. Dwoje mężczyzn rozmawia o tym, że ciężarówka jest czysta i musi w niej być fortuna, jest pełna pudeł papierosów. Tak jakby mieli nie zbyt czyste intencje. Nie zwracają uwagi, na trzeciego, młodego mężczyznę siedzącego wśród pudeł, gdzieś w głębi przyczepy. Ten zaczyna się niecierpliwić, chce szybko skończyć, cokolwiek pozostała dwójka robi. To on sprzedaje im ładunek, zachwalając towar. Mówi, że nie jest z Detroit i nie zna tu nikogo, więc chce załatwić interes z nimi. Pieniądze przechodzą w końcu z ręki do ręki, ale jest ich za mało. Kłótnie o pozostałą część pieniędzy przerywa przejeżdżający patrol policji. Po krótkiej rozmowie ze stróżami prawa, ciężarówka zaczyna uciekać – jeden z mężczyzn wsiadł wcześniej do kabiny. Po długiej pogoni ciężarówka zostaje unieruchomiona, a sprzedawca złapany. Nie będzie miał jednak postawionych żadnych zarzutów, to policjant i jego tajna akcja.