Przez niezmierzone otchłanie kosmosu leci Żółw. Jest wielki, olbrzymi, zwie się A’tuin. Na jego grzbiecie stoi pięć słoni. Trzymają one na swych grzbietach dysk, dysk na którym jest świat. Świat Dysku. Moment, PIĘĆ słoni, nie cztery? Na początku było pięć, ale według legendy jeden z nich spadł z A’tuina i z wielką prędkością uderzył w dysk. Jego siła upadku spowodowała powstanie słynnych, Übrewaldzikich złóż… tłuszczu. Tak, na Świecie Dysku tłuszcz jest, oprócz tradycyjnych sposobów, pozyskiwany metodami kopalnianymi.

Ankh-Morpork swobodnie można nazwać wielokulturowym, wielorasowym, wielonarodowym tyglem. Przekrój istot zamieszkujących to miasto jest prawdziwie imponujący – ludzie, krasnoludy, gnomy, trolle, wampiry, wilkołaki, zombi, i inni. Są wśród nich również golemy. Oczywiście tylko te które nadal funkcjonują. Nowych golemów nikt nie tworzy – kapłani (nie istotne jakich bogów) zakazali produkcji. Swoją drogą dziwne że w Ankh-Morpork nie znalazł się nikt kto by ten zakaz chciał obejść, lub złamać.

Wyobraźmy sobie taką scenę: gabinet, biurko, jakaś szafa. Za oknem słychać zgiełk miasta (Ankh-Morpork). Przy biurku siedzi osoba wyglądająca na strażnika. Strażnika wysokiego szczebla dokładnie rzecz biorąc. Rozmawia z jedną z strażniczek na temat odznaki i tego że będzie musiał ją komuś oddać… Na schodach słychać tupot, do gabinetu wkracza grupa roześmianych strażników. Kapitan Marchewa wręcza małą paczuszkę, z tekstem: „Wiemy że zasługuje Pan na więcej…” Czyżby komendant Straży Miejskiej Ankh-Morpork, Jego Łaskawość Diuk sir Samuel Vimes odchodził na emeryturę?! ON?! To nie możliwe!