W napotkanym nieopodal mieście chłopak widzi rzeczy nie z tego świata, bo jak można nazwać słonia wielkości małego kota w klatce, który na dodatek w miejscu, gdzie zwykle jest zadek, ma drugą głowę? Próbując kupić kwiaty od sprzedawczyni, ta podaje mu dziwne ceny – kolor jego włosów, a może wspomnienia z okresu sprzed ukończenia trzech lat. Za namową sprzedawczyni, kupuje przebiśnieg, ma on przynieść mu szczęście. Ceną jest pocałunek.

Swoją drogą, sprzedawczyni jest na uwięzi, przyczepiona jest do kramu łańcuszkiem. Jak sama mówi, jest księżniczką sprzedaną wiedźmie. Chłopak przecina go… ten jednak od razu się na nowo łączy. Podobno jednym sposobem, jest zabicie wiedźmy, wtedy więżący księżniczkę czar przestanie działać.

Dunstan wraca do domu, mając nadzieję, że zapomni swoją wyprawę. Dziewięć miesięcy później otrzymuje nieoczekiwany dar, niemowlę imieniem Tristan. Ktoś zostawił dziecko przy murze.

Mija osiemnaście lat, Tristan (Charlie Cox ) dorósł. Nie ma pojęcia o swoim pochodzeniu. Ma swoją ukochaną, ale ta, co oczywiste dla fabuły opowieści, woli kogoś innego. Lepiej sytuowanego. To nie jedyny problem Tristana traci on też pracę. Wiktoria (Sienna Miller) mówi mu wprost, że nie są dla siebie stworzeni.

Wtedy zachodzi coś, co ma odmienić los Tristana. Umierający król Stromholdu – królestwa skrywającego się za murem, decyduje, że ten, który odzyska królewski rubin, zostanie nowym królem. Walka o sukcesję jest bezpardonowa, chyba tutejszą tradycją jest walka na śmierć i życie książąt. Bracia zabijają się – im wcześniej, tym lepiej. Król myśli o swojej zaginionej przed laty córce. Jenak tylko męski potomek może objąć tron, tylko ten w którym płynie królewska krew. W chwili śmierci króla, naszyjnik z rubinem wylatuje przez okno. Pozostali jeszcze przy życiu trzej bracia, knując przeciwko sobie, ruszają na jego poszukiwania.

Tristan, widząc spadającą gwiazdę (czyli naszyjnik), aby zaimponować Wiktorii, oświadcza, że przejdzie przez mur, za który spadła gwiazda i jej ją przyniesie. Wiktoria daje mu tydzień, później przyjmie oświadczyny konkurenta Tristana, Humphreya (Henry Cavill). Nie wie, że nie tylko on będzie szukał gwiazdy, oprócz braci, są jeszcze wiedźmy. Jednak pierwszym problemem, jest Strażnik muru.

„Gwiezdny pył” to baśń. Niby o dość sztampowej fabule – młody chłopak popisujący się przed jego wielką miłością, która woli innego, nie raz już się ten motyw widziało, nie raz czytało. Mimo tego film jest niezły. Są sympatyczni bohaterowie – nawet walczący między sobą książęta. Są postacie złe – trzy, a może i cztery wiedźmy. Są humorystyczne – fantastyczna rola Robert De Niro jako Kaptaina Shakespeare. Widać, że ten aktor potrafi grać nie tylko w brutalnych filmach sensacyjnych. Jest tu miejsce na miłość, dość nie spodziewaną, jak i taką odkrytą po latach. Są też walki, jak i gwiazdy, wspomniany już kapitan piratów z wierną załogą w podniebnym statku, książęta walczący o tron, jest jednorożec, duchy, magia. Akcji nie brakuje.

„Gwiezdny pył” oglądało mi się bardzo dobrze, jest to na pewno film, do którego można wracać, nie jest to jednak baśń, dla mniejszych widzów, ci mogą się przestraszyć czarownic.

Tytuł polski: Gwiezdny pył
Tytuł oryginalny: Stardust
Reżyseria Matthew Vaughn

Ian McKellen jako narrator
Charlie Cox jako Tristan Thorn
Mark Strong jako Septimus
Michelle Pfeiffer jako Lamia
Claire Danes jako Yvaine
Robert De Niro jako Kaptain Shakespeare
Sienna Miller jako Victoria
Henry Cavill jako Humphrey

Ten tekst jest dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska.