Przez niezmierzone otchłanie kosmosu leci Żółw. Jest wielki, olbrzymi, zwie się A’tuin. Na jego grzbiecie stoi pięć słoni. Trzymają one na swych grzbietach dysk, dysk na którym jest świat. Świat Dysku. Moment, PIĘĆ słoni, nie cztery? Na początku było pięć, ale według legendy jeden z nich spadł z A’tuina i z wielką prędkością uderzył w dysk. Jego siła upadku spowodowała powstanie słynnych, Übrewaldzikich złóż… tłuszczu. Tak, na Świecie Dysku tłuszcz jest, oprócz tradycyjnych sposobów, pozyskiwany metodami kopalnianymi.

Historia opisana w poprzednim tomie, ma swoją dalszą część. Debren i jego kompania przedziera się przez zimowe góry. Poobijani, pomęczeni, niektórzy z gorączką. W czasie swej wędrówki trafiają na most. I nie było by w tym nic niezwykłego, jak nie fakt że zostaną na nim napadnięci. Nie przez zbójców, czy jak trolla, tylko przez gryfa. Podczas potyczki obydwie strony odniosą rany. Nasi bohaterowie w dalszej drodze natrafią na oberżę. Jeszcze tego nie wiedzą, ale zabawią w niej na dłużej.

Pomimo że Ankh-Morpork i Imperium Agatejskie nie utrzymują oficjalnych stosunków dyplomatycznych, wymiana informacji między nimi odbywa się. Na ręce Lord Havelock’a Vetinari - Patrycjusza Ankh-Morpork spływa prośba o przysłanie do Imperium „Największego Maga”. Lord nie zna się na magii, ale wie gdzie przebywają magowie i przekazuje sprawę odnalezienia i wysłania Nadrektorowi Mustrum Ridcully’emu. Nadrektor wraz z gronem profesorskim szybko dochodzi do wniosków – „Największy Mag” tu na pewno nie chodzi o rozmiar (nikt z grona profesorskiego nie wybiera się do Imperium), oraz że trzeba znaleźć takiego maga, którego jak nie wróci, nie będzie szkoda.