Załoga statku Argos obserwuje nową planetę – Aurę. Widać tylko warstwę chmur, nic jej nie przenika, nawet podczerwień. Tak, jakby planeta została zbudowana z mgły – czyżby załoga nie znała gazowych gigantów. No, chyba że zna, a planeta jest zbyt mała na giganta, tylko jest dziwna. Z powierzchni dochodzi tylko poważający się sygnał. Załoga szybko ustala miejsce jego pochodzenia. W końcu pada długo oczekiwany i oczywisty rozkaz – będą lądować.

Podłapać dobrą fuchę zawsze jest dobrze. Rejs z Rumunii do Anglii z ładunkiem 24 skrzyń nie wydaje się taki zły, szczególnie kiedy zleceniodawca obiecał pokaźną premię za terminową dostawę. Termin jest osiągalny, więc dodatkowe pieniądze są pewne. Wystarczy tylko zrekrutować kilku brakujących załogantów, załadować rzeczone skrzynie i wypłynąć w rejs. To będą łatwe i szybkie pieniądze.

Eleanor Vance (Lili Taylor) ma problemy, pomimo że zajmowała się swoją mamą przez ostatnie jedenaście lat, ta zostawiła jej w testamencie wielkie nic. Mieszkanie dostało się jej siostrze. Siostra wraz z jej mężem planują przerobić mieszkanie na sklep, będzie można tak coś zarobić. Nie jest dla nich problemem to, że Eleanor nie będzie miała gdzie mieszkać. Są jednak na tyle „mili”, że dają jej dwudziestoletni samochód mamy. Składają jej jeszcze propozycje, w zamian za możliwość mieszkania, Eleanor będzie im pomagać, zmywać, gotować, opiekować się ich dzieciakiem, etc. Eleanor nie przyjmuje propozycji, wyrzuca siostrę z rodziną z domu.

Frank Cotton (Sean Chapman) na suku kupuje tajemnicze pudełko. Wychodząc, nie słyszy tego, co mówi sprzedawca, że pudełko należało do niego, od zawsze. Frank musi wiedzieć, cóż to jest, bez zwłoki więc przystępuje do tajemniczego ceremoniału. Jest ciemno, są ustawione świece, on sam jest półnagi. Kiedy otworzy tajemniczą skrzyneczkę, dziwne haki zaczynają ryć w jego ciele. Dom, w którym Frank przeprowadzał ceremonię, przypomina wysypisko śmieci, połączone z rzeźnią. Pełno tu krwi i kawałków ciał i to ludzkich. Przybyły z nie wiadomo skąd, nieoczekiwany gość (Doug Bradley) odnajduje kawałki ludzkiej twarzy z powbijanymi hakami, do których są przyczepione łańcuchy. Wygląda, że Frank jest w kawałkach. Sam gość ma dość specyficzny wygląd, wysoki, szczupły, łysy z nabijaną gwoździami głową. Szybko odnajduje pudełko i zamyka je. Po chwili, po rzeźni i dziwacznym gościu nie ma śladu. Dom jest pusty, zakurzony i pełen pajęczyn.

Końcówka VII wieku, Stany Zjednoczone Ameryki. W wieży przetrzymywany jest podejrzany o konszachty z diabłem czarnoksiężnik (Julian Sands). Jest on najstraszniejszym i najgroźniejszym że wszystkich możliwych czarnoksiężników – film o byle kim nie byłby tak ciekawy. :-) Już niedługo zostanie spalony na stosie. Jest to duży sukces jego łowcy Gilesa Redferne (Richard E. Grant). Już nie raz tropił on czarnoksiężnika, ale w końcu się udało. Czarnoksiężnik nie przejmuje się jednak swoim losem i ani myśli przyznać się do swoich win. Ma ku temu swoje powody – nad wieżę nadciąga magiczna burza, skazaniec znika, a wraz z nim Redferne.

W 2040 statek badawczy „Event Horyzon” startuje z misją zbadania granic Układu Słonecznego. Wszystko idzie zgodnie z planem, aż do Neptuna. Po doleceniu do ósmej planety naszego układu gwiezdnego, statek znika. Ot tak po prostu. Jest i go nie ma. Jest to największa katastrofa w dziejach badania kosmosu. Po kilku latach – siedmiu – na Ziemię dociera wiadomość której nadawcą wydaje się być zaginiony statek. Trzeba więc lecieć i ich ratować.