Na każdego przychodzi czas. Czas aby odpocząć po ciężkiej pracy. Tak jak w przypadku Johna Hartigana (Bruce Willis), około 60 letniego policjanta. Po przepracowaniu niemal 35 lat udaje się na emeryturę, ma problemy z sercem i dłużej nie da rady wykonywać swych obowiązków. Ma jeszcze jednego nie złapanego przestępcę Roark'a (Nick Stahl) - chciałby go jeszcze dorwać. Roark to seryjny przestępca, porwał on 11 letnią dziewczynkę - Nancy Callahan. To jego czwarta ofiara z kolei – przestępca gwałci je. Roark ma jednak bardzo mocne plecy - ojca senatora. Ciężko będzie mu cokolwiek zrobić, czy udowodnić.
Partner Johna, nie za bardzo pali się do tego zadania – chyba obawia się senatora. John jest jednak zdesperowany dokończyć sprawę za wszelką cenę, tak aby Roark nie mógł skrzywdzić już nikogo więcej. Dzielny policjant ratuje dziewczynkę i sam wymierza karę Roarkowy, odstrzeliwuje mu „narzędzie zbrodni”. Sam jednak zostaje ranny w strzelaninie. Jego problemy jednak się na tym nie kończą – zadziałają tu „plecy”. John zostaje wrobiony w gwałt na Nancy i niesłuszne postrzelenie Roark’a. Zostaje uznany za persona non grata. Jedyną osobą która mu wierzy jest uratowana Nancy – ona wie że oskarżenia to stek kłamstw, ale jej nikt nie daje wiary.
Dla byłego już policjanta, ważne jest tylko jedno – Nancy jest bezpieczna. Nie chce jednak aby utrzymywała z nim kontakt – może dla niej to być niebezpieczne. Nancy nie podoba się to, ale obiecuje, że będzie do niego pisać listy pod pseudonimem.
Tak też się dzieje, John przez wiele lat spędzonych w celi, co tydzień dostaje list. Tylko to trzyma go przy życiu. Dzieje się jednak coś co zmieni zachowanie Johna.
Pewnego dnia w celi pojawia się dziwaczny gość, żółty, potwornie śmierdzący dziwaczny człowiek. Listy od Nancy przestają przychodzić… John wystraszony, że mogło jej się coś stać postanawia się wydostać z więzienia…
„Sin City - Miasto grzechu” to jednak nie tylko opowieść o Nancy i Johnie. Na film składają się 4 części. Są one pozornie nie powiązane z sobą. Pojawiają się w nich jednak ci sami bohaterowie – czasami w tle i na chwilę, czasami jako główni. Historie są krótsze i dłuższe, wydają się nie być ułożone po kolei, ale zazębiają się w czasie.
Ich bohaterowie to twardziele, brutale, działający nie zawsze zgodnie z prawem. Potrafią być bezwzględni. Ich przeciwnicy to kompletne świry - choć i bohaterom nie wiele brakuje. :-) Bohaterowie pomimo ich mrocznej natury, dają się polubić, są sympatyczni – jeżeli nie staniesz im na drodze, nic ci nie zrobią. Lepiej jednak ich nie denerwować.
Pierwsze co rzuca się w oczy w „Sin City” to wykonanie filmu. Jest on niby czarno-biały. Niby, bo miejscami jest miejsce na kolor – czasami to detale, jakieś postacie. Czasem kolor pojawi się na chwilę, aby jednak wrócić do monochromatycznych zdjęć. Cały film rozgrywa się głównie podczas nocy. Chciałby się napisać że twórcy bawili się kolorem. Klimat to mniej-więcej lata 50 XX w. Stylistycznie przypomina mi to filmy noir. Ujęcia bardzo przypominają komiks (film powstał na podstawie komiksu Franka Millera), ma dużo komiksowo nierealistycznych scen. Nie jest to jednak wadą filmy, wręcz przeciwnie. Jest przez to bardzo efekciarski. Sposób zdjęć i postprodukcji pasuje do klimatu, krew bryzga na lewo i na prawo (do góry i w dół też :-) ), bohaterowie i ich antagoniści są niesamowicie brutalni. Pasuje to jednak to tytułowego Miasta Grzechu. Sposób jego nakręcenia dodaje mu klimatu – bez tego byłby kolejnym filmem nastawionym aby szokować brutalnością i chorymi pomysłami. Upodobnienie go do komiksu wyszło twórcom bardzo dobrze, film przez to tylko zyskał. Sądzę że osoby lubujace się w komiksowych gangsterach powinny być zadowolone po seansie „Sin City”.
Tytuł polski: Sin City - Miasto grzechu
Tytuł oryginalny: Sin City
Reżyseria: Robert Rodriguez, Frank Miller, Quentin Tarantino
Bruce Willis jako John Hartigan
Mickey Rourke jako Marv
Clive Owen jako Dwight
Benicio Del Toro jako Jack Rafferty
Elijah Wood jako Kevin
Jessica Alba jako Nancy Callahan
Jaime King jako Goldie / Wendy
Brittany Murphy jako Shellie
Nick Stahl jako Roark Junior / Żółty drań
Artur Wyszyński
Ten tekst jest dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska.