Młoda dziewczyna – Nausicaä (Sumi Shimamoto) prowadzi badana w dżungli, w jednym z miejsc natrafia na ślad Ohmu, a w chwilę później na jego gigantyczną muszlę. Musi to być wielki skarb – nigdy w całości nie widziała całej muszli. Jest też ona tak twarda, że bez problemu wyszczerbia ceramiczny miecz. To doskonały materiał na narzędzia – w wiosce będą szczęśliwi z tego znaleziska. Dziewczyna wydaje się doświadczona w tym, co robi – nie jest to jej pierwsza wyprawa.

W pewnym momencie słychać strzały, to Ohmu kogoś ściga. Dziewczyna stara się przekonać potwora, aby wracał do swego świata, do dżungli. Stara się go nie skrzywdzić. Jej słowa trafiają do monstrum i odchodzi ono z powrotem do lasu. Uratowanym jest mistrz Yupa (Gorō Naya), postać dobrze znana nie tylko w Dolinie Wiatru.

Tytułowa dolina jest czysta, wieje w niej mocny wiatr – to właśnie on wiejący znad morza, chroni dolinę przed truciznami dżungli.

Mistrz Yupa nie ma dobrych wieści. Na południu dwa kolejne królestwa zostały pochłonięte przez dżunglę, która jak się wydaje, rozprzestrzenia się coraz szybciej. Te królestwa, które przetrwały, są dręczone przez wojnę i głód. Ciężkie czasy.

W nocy wiatr się zmienia, ma być silny sztorm. Pomiędzy chmurami widać światło podniebnego statku, ogromnego, przelatującego tuż nad wioską. Okręt Torumekian ma problemy. Nausicaä wskazuje mu, jak i gdzie, może awaryjnie wylądować. Dziób okrętu jest cały w robactwie. Lądowanie jednak nie jest pomyślne, okręt się rozbija.

Nausicaä ratuje z katastrofy młodą, elegancką ubraną dziewczynę. Ma ona nadgarstki skute łańcuchem. Mówi tylko tyle, że jest Rastel z rodu Pejite i że należy spalić ładunek. Niestety ogień, nie daje rady, ładunek jest nienaruszony i… żywy.

Mistrz Yupa słyszał plotki o tym, że potwór starożytnego świata, został wykopany spod miasta Pejite – ma to być Gigantyczny Wojownik.

To ci wojownicy 1000 lat temu spalili ziemię, mieli po tym zostać zamienieni w kamień, ale chyba jeden z nich przetrwał.

Za okrętem nadciągają inne, szukają poprzedniego. Jest ich dużo i są wypełnione po brzegi wojskiem. Spokój doliny zostaje zakłócony inwazją i okupacją. Przewodzi jej Kushana (Yoshiko Sakakibara). Torumekia chce zjednoczyć wszystkie królestwa, które je otaczają. Chce też spalić dżunglę. Pozostawiwszy tu część armii i Gigantycznego Wojownika – nie można go przetransportować, jest jednak za wielki – Kushana wyrusza do Pejite, zabierając chyba w dowóz „zaufania” Nausicaę i pięciu zakładników. W międzyczasie wojownik ma zostać wybudzony.

„Nausicaä z Doliny Wiatru” to dzieło Hayao Miyazaki, jest to opowieść o niewesołych losach ludzkości w odległej przyszłości. Świat zajęty przez toksyczną dżunglę, zamieszkiwaną przez wielkie, owady, którym niewiele trzeba, aby stać się wściekle zabójczymi i agresywnymi. Wydaje się, że tylko Nausicaä chce pokojowego kontaktu z potworami – próbuje z nimi rozmawiać, czy odciągać je przy pomocy gwizdka, niż zabijać. Próbuje też zrozumieć, czym jest dżungla – stąd jej wyprawy badawcze. Jest jednak w tym osamotniona.

Anime pokazuje też niezmienność ludzi, rasa niemal całkowicie wyginęła, cały czas grozi nam anihilacja, a są królestwa dążące cały czas do wojny i podbojów. Nie ważne, że będą kolejne ofiary, liczy się tylko podbój i nowe terytoria. Zamiast próbować poznać dżunglę, chcą z nią walczyć, nawet przy pomocy tego, co kiedyś zniszczyło ziemię – Gigantycznego Wojownika.

„Nausicaä z Doliny Wiatru” to opowieść ekologiczna i antywojenna. Nie jest to kino rodzinne. Zbyt dużo tu przemocy i śmierci. Pomimo że anime swoje lata już ma – powstało w 1984 roku, to jak najbardziej polecam je do obejrzenia.

Tytuł polski: Nausicaä z Doliny Wiatru

Tytuł oryginalny: Kaze no Tani no Nausicaä (風の谷のナウシカ)

Tytuł angielski: Nausicaä of the Valley of the Wind

Reżyseria Hayao Miyazaki

Sumi Shimamoto jako Nausicaä

Gorō Naya jako Mistrz Yupa

Yoji Matsuda jako Asbel

Yoshiko Sakakibara jako Kushana

Ten tekst jest dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska.