Koleś bardzo przeżywa zniszczenie mu dywanu, był dla niego cenny. Podczas gry w kręgle (to jego pasja), żali się kolegom, Donny'emu (Steve Buscemi) i Walterowi (John Goodman). Postanawia więc odnaleźć drugiego Jeffa Lebowskiewgo (David Huddleston). To on powinien zapłacić za zniszczony dywan. Jak to może być, że żona tamtego napożyczała pieniędzy, a zbiry przychodzą i szczają na dywan Kolesia?

Co ciekawe udaje mu się to szybko znaleźć swojego imiennika. Tamten to bogacz i filantrop. O zapłacie za szkody nie ma jednak mowy. To jest problem żony i Kolesia, nie jego. Nie rozwiąże problemów Kolesia, to on sam musi to zrobić. Koleś jednak działa po swojemu, wychodząc… zabiera ze sobą dywan.

Nie jest to koniec przygód. Podczas kolejnej gry w kręgle, jego koledze Walterowi puszczają nerwy, uważa, że inny gracz przekroczył linię, a że ten nie zgada się z tym, grozi mu pistoletem. Przepisy muszą być przestrzegane, szczególnie że to mecz rozgrywek ligowych. Walter ma problemy z agresją, walczy z tym, ale jak widać, nie idzie mu to. Rozgrywa, musi być anulowana.

Następnego dnia dzwoni Brandt (Philip Seymour Hoffman) z biura Lebowskiewgo. Chce koniecznie spotkać się z Kolesiem, podobno nie chodzi o dywan. Potrzebują pomocy Kolesia. Bunny, żona Jeffreya została porwana. Okup wynosi milion dolarów. Koleś ma zostać kurierem i dostarczyć pieniądze porywaczom. Lebowski uważa, że ludzie, którzy napadli Kolesia i porwali mu żonę, to ci sami ludzie. Koleś ma za to dostać 20 tysięcy i może zatrzymać dywan. Koleś swoje wie, uważa, że Bunny sama się porwała.

Po powrocie do domu i chwili relaksu Koleś zostaje ogłuszony przez nieoczekiwanych gości. Po przebudzeniu za zdumieniem odkrywa, że ukradli mu… dywan. Nie ma jednak czasu, aby to roztrząsać, dzwonią porywacze i trzeba jechać z pieniędzmi. Walter postanawia pomóc przyjacielowi. Nie dość, że z nim jedzie, ma walizkę na podmianę (a ta na pewno nie zawiera pieniędzy), to jeszcze jest uzbrojony i nie daje się przekonać do planów Kolesia, twardo realizując swój plan. Porywacze odjeżdżają z nie tą walizką.

To jednak nie koniec problemów, Koleś nie ma prostego życia. Ukradli mu samochód. Z właściwą walizką, czyli milionem dolarów w bagażniku…

Tak wielkiego luzaka jak w „Big Lebowskim” to nie wiedziałem. Koleś wygląda trochę jak lump, jest notorycznie bezrobotny, wypisuje czeki, na niecałego dolara, nie przejmuje się specjalnie swoim ubiorem. Jest jednak zadbany, to nie żaden brudas. Ot po prostu ma mniej pieniędzy jak inni, ale chyba mu na nich nie zależy. Ma co jeść, spać, ma hobby, przyjaciół, co chcieć więcej.

Film obfituje w różnych dziwaków i oryginałów, to ich istna rewia. Kiedy wydaje się, że widziało się już najdziwaczniejszego dziwaka, w następnej scenie pojawia się ktoś, kto go przebija. Autorzy wykazali się wielką pomysłowością.

„Big Lebowski” to również różne wątki, ale dobrze połączone. Spajają się, a widz na pewno się w nich nie pogubi.

Pomimo że film nie jest pełen akcji, nie nuży się, za to dobrze się ogląda i fakt, że widziało się go już kilka razy, nie przeszkadza w ponownym seansie, a wręcz w nim pomaga.

Tytuł polski: Big Lebowski
Tytuł oryginalny: The Big Lebowski
Reżyseria Joel Coen, Ethan Coen

Jeff Bridges jako Jeffrey „Koleś” Lebowski
John Goodman jako Walter Sobchak
Julianne Moore jako Maude Lebowski
Steve Buscemi jako Theodore Donald „Donny” Kerabatsos
David Huddleston jako Big Lebowski
Philip Seymour Hoffman jako Brandt

Ten tekst jest dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska.